Przedsiębiorca, aby być zwolnionym ze stosowania ustawy o PPK, musi spełniać wymagania określone w art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o PPK, czyli:
- posiadać status mikroprzedsiębiorcy,
- wszystkie osoby zatrudnione muszą złożyć mu deklarację o niedokonywaniu wpłat do PPK.
Wyłączenie to obowiązuje tak długo, jak długo przedsiębiorca spełnia wskazane wyżej wymogi. W przypadku zaprzestania spełniania przez dany podmiot co najmniej jednej z tych przesłanek, a zatem np. w razie utraty statusu mikroprzedsiębiorcy lub zatrudnienia nowej osoby zatrudnionej, która nie złożyła deklaracji o niedokonywaniu wpłat do PPK bądź złożenia wniosku o dokonywanie wpłat do PPK przez osobę zatrudnioną, która wcześniej złożyła deklarację o niedokonywaniu wpłat, stosuje się do niego ustawę o PPK.
Przepisy ustawy o PPK nie wskazują, w jakim terminie - w sytuacji, o której mowa powyżej - podmiot zatrudniający powinien zawrzeć umowę o zarządzanie PPK. W celu ustalenia tego terminu, należy zatem zastosować odpowiednio art. 8 ustawy o PPK. Oznacza to, że dzień, w którym przedsiębiorca przestał spełniać jedną z przesłanek zwolnienia, należy uznać za pierwszy dzień, od którego należy liczyć wskazany w art. 16 ustawy o PPK termin na zawarcie umowy o prowadzenie PPK. Z kolei umowa o zarządzanie PPK powinna zostać zawarta, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PPK, nie później niż na 10 dni roboczych przed dniem, w którym przypada termin zawarcia umowy o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz pierwszej osoby.
