Oszczędności w PPK tworzone są wspólnie przez trzy strony: pracowników, pracodawców oraz państwo. Pracodawca ma obowiązek wpłacać 1,5% wynagrodzenia brutto pracownika. Może dobrowolnie zwiększyć wpłatę nawet do 4%.

PPK były wdrażane etapami. Termin, w którym dany pracodawca zobowiązany był do wprowadzenia PPK, zależał od liczby osób zatrudnionych u tego pracodawcy na określony w ustawie o PPK dzień.
Od 1 lipca 2019 I etap wprowadzenia PPK - firmy zatrudniające co najmniej 250 osób,
od 1 stycznia 2020 II etap wprowadzenia PPK - firmy zatrudniające co najmniej 50 osób,
od 1 lipca 2020 III etap wprowadzania PPK - firmy zatrudniające co najmniej 20 osób,
od 1 stycznia 2021 IV etap wprowadzenia PPK - pozostałe podmioty zatrudniające i jednostki sektora finansów publicznych (bez względu na stan zatrudnienia).

Podmioty powstające po 1 stycznia 2021 r. ustawę o PPK stosują od pierwszego dnia swojej działalności. A termin na zawarcie umowy o zarzadzanie PPK i umowy o prowadzenie PPK ustalają samodzielnie, zgodnie z art. 8 i art. 16 ustawy o PPK.

Samozatrudniony, czyli osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, o ile nie zatrudnia osób będących osobami zatrudnionymi w rozumieniu ustawy o PPK.

Osoba fizyczna, która zatrudnia, w zakresie niezwiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą tego podmiotu, inną osobę fizyczną, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby (czyli na przykład osoby zatrudniające opiekunki do dzieci lub dorywczą pomoc domową).

Mikroprzedsiębiorca, któremu wszystkie osoby zatrudnione złożyły deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat.

Pracodawca, który (w terminie, w którym ustawa o PPK ma dla niego zastosowanie) prowadzi PPE oraz nalicza i odprowadza składki podstawowe do PPE w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia, jeżeli do PPE przystąpiło co najmniej 25% osób zatrudnionych.