Obowiązek zawarcia umowy o zarządzanie PPK i umowy o prowadzenie PPK został nałożony na podmioty zatrudniające. Przy ustalaniu obowiązku stosowania ustawy o PPK, w tym zawarcia umowy o zarządzanie PPK i prowadzenie PPK, decydujące jest zatem rozstrzygnięcie czy dany podmiot spełnia definicję podmiotu zatrudniającego. Za podmiot zatrudniający dla celów ustawy o PPK uważa się (art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy o PPK):

 

  •  pracodawcę, o którym mowa w art. 3 Kodeksu pracy, jeżeli posiada numer identyfikacyjny (NIP lub REGON),
  •  nakładcę,
  •  rolnicze spółdzielnie produkcyjne lub spółdzielnie kółek rolniczych,
  •  zleceniodawcę, jeżeli posiada numer identyfikacyjny (NIP lub REGON),
  •  podmiot, w którym działa rada nadzorcza,
  •  płatnika – jeżeli pracodawca lub zleceniodawca nie posiada numeru identyfikacyjnego (NIP lub REGON).

 

Zgodnie z art. 3 Kodeksu pracy za pracodawcę uważa się jednostkę organizacyjną, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osobę fizyczną, jeżeli zatrudniają one pracowników. Oznacza to, że dla uzyskania statusu pracodawcy wystarczy, że jednostka organizacyjna zatrudni chociaż jednego pracownika. Bez znaczenia natomiast pozostaje jej forma prawna.

 

Aby dany podmiot miał status podmiotu zatrudniającego, musi zatem zatrudniać przynajmniej jedną osobę spełniającą definicję osoby zatrudnionej, zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 18 ustawy o PPK. Zgodnie z tym przepisem za osoby zatrudnione dla celów ustawy o PPK uważa się:

 

  •  pracowników, o których mowa w art. 2 Kodeksu pracy, z wyjątkiem pracowników przebywających na urlopach górniczych i urlopach dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, o których mowa w art. 11b ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego oraz młodocianych w rozumieniu art. 190 par.1 Kodeksu pracy,
  •  osoby fizyczne wykonujące pracę nakładczą, które ukończyły 18. rok życia,  o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 303 par. 1 Kodeksu pracy,
  •  członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych lub spółdzielni kółek rolniczych, o których mowa w art. 138 i art. 180 ustawy - Prawo spółdzielcze,
  •  osoby fizyczne, które ukończyły 18. rok życia, wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia,
  •  członków rad nadzorczych wynagradzanych z tytułu pełnienia tych funkcji,
  •  osoby wskazane powyżej (z wyjątkiem członków rad nadzorczych) przebywające na urlopach wychowawczych lub pobierające zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego

- podlegających z tych tytułów obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym w Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Należy także pamiętać, że niektóre podmioty zatrudniające są zwolnione ze stosowania ustawy o PPK. Dotyczy to:

 

- mikroprzedsiębiorcy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, jeżeli wszystkie osoby zatrudnione złożyły temu podmiotowi zatrudniającemu deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK (art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o PPK),
- podmiotu zatrudniającego będącego osobą fizyczną, który zatrudnia, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tego podmiotu, osobę fizyczną, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby (art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy o PPK),
- podmiotu, który prowadzi Pracowniczy Program Emerytalny (PPE), na warunkach wskazanych w art. 133 ust. 1 ustawy o PPK.

Zobacz wszystkie Pytania i Odpowiedzi w kategorii "wezwania"