Podstawowym kosztem, jaki ponoszą oszczędzający w PPK, są finansowane przez nich wpłaty do PPK. Dodatkowo, ponieważ wpłaty, które w ramach PPK finansuje pracodawca, stanowią przychód pracownika podlegający opodatkowaniu, pracodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy z wynagrodzenia pracownika (wysokość zaliczki wynosi 12% albo 32% w zależności od dochodu pracownika).
Warto też pamiętać, że instytucja finansowa nie może pobierać jakichkolwiek opłat manipulacyjnych od wpłat czy wypłat środków z PPK, a także innych transakcji dokonywanych przez uczestnika PPK (wyjątek stanowi realizacja w ciągu roku więcej niż dwóch konwersji lub zamian).
Ze środków gromadzonych przez uczestnika PPK instytucja finansowa będzie mogła natomiast pobierać wynagrodzenie za zarządzanie funduszem - w wysokości do 0,5% wartości aktywów netto funduszu inwestycyjnego w skali roku (opłata za zarządzanie) oraz wynagrodzenie za osiągnięty wynik - do 0,1% wartości aktywów netto funduszu inwestycyjnego w skali roku.
Z aktywów funduszu mogą być też pokrywane inne koszty, ale wyłącznie te wskazane w art. 50 ust. 1 ustawy o PPK, czyli m.in.: prowizje i opłaty na rzecz firm inwestycyjnych lub banków, z których fundusz zdefiniowanej daty korzysta, zawierając transakcje w ramach lokowania aktywów funduszu zdefiniowanej daty, prowizje i opłaty związane z przechowywaniem aktywów funduszu zdefiniowanej daty, prowizje i opłaty na rzecz instytucji depozytowych i rozliczeniowych, z których usług fundusz zdefiniowanej daty korzysta w ramach lokowania aktywów funduszu zdefiniowanej daty czy wynagrodzenie depozytariusza funduszu zdefiniowanej daty. Warto podkreślić, że ustawa o PPK w art. 50 określa limity kosztów albo jednoznacznie wskazuje, iż nie mogą odbiegać od przyjętych w obrocie zwykłych kosztów wykonywania tego rodzaju usług.
