Wpłaty do PPK stanowią określony procent wynagrodzenia uczestnika PPK. Jeżeli zostały obliczone od zawyżonego wynagrodzenia, to - w następnym miesiącu - po obniżeniu wynagrodzenia o nadpłatę, wpłaty do PPK ulegną swoistej „korekcie” poprzez obliczenie ich od tej obniżonej kwoty.

Obowiązujące obecnie przepisy ustawy o pracowniczych planach kapitałowych umożliwiają korekty wpłat do PPK wyłącznie na zasadzie bilansowania. Należy pamiętać, że jednostki uczestnictwa, nabyte za wpłaty do PPK, stanowią własność pracownika (uczestnika PPK). Pracodawca lub instytucja finansowa nie może samodzielnie, z pominięciem pracownika, wydawać albo realizować dyspozycji umorzenia jednostek uczestnictwa należących do innej osoby.

Wynagrodzeniem jest podstawa wymiaru składek

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o PPK, wynagrodzenie to podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uczestnika PPK, o której mowa w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych:

• bez stosowania ograniczenia do tzw. 30-krotności oraz
• z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego

Korekta na skutek zmiany podstawy wymiaru

W przypadku dokonania wpłat do PPK, obliczonych od zaniżonej lub zawyżonej podstawy wymiaru
składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, w następnym miesiącu oblicza się te wpłaty od podstawy wymiaru składek odpowiednio podwyższonej o kwotę tej niedopłaty albo zaniżonej o kwotę nadpłaty.

Jeżeli podmiot zatrudniający dokonał korekty podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, ale w związku z nieobecnością pracownika nie odliczył z wynagrodzenia kwoty nadpłaty, dokona korekty wpłat do PPK w tym miesiącu, w którym dokona odliczenia z wynagrodzenia uczestnika PPK.

Odliczenia z wynagrodzenia zgodnie z kodeksem pracy

Sytuacje, w których pracodawca jest uprawniony do dokonywania odliczeń z wynagrodzenia osoby zatrudnionej, określają przepisy kodeksu pracy. Zgodnie z art. 87 par. 7 kodeksu pracy, z wynagrodzenia za pracę odlicza się, w pełnej wysokości, kwoty wypłacone w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia. Odliczanie z wynagrodzenia na podstawie tego przepisu kwot wypłaconych w poprzednim terminie płatności nie wymaga zgody pracownika. Na podstawie tego przepisu można jednak odliczyć tylko kwoty wypłacone w poprzednim terminie płatności, nie wcześniej.

Jeżeli pracodawca w najbliższym terminie płatności nie dokona odliczenia kwoty wypłaconej w poprzednim terminie płatności, to - zgodnie z art. 91 par. 1 kodeksu pracy - wynagrodzenie wypłacone pracownikowi z góry za czas nieobecności w pracy będzie mogło zostać potrącone z wynagrodzenia pracownika tylko za jego zgodą wyrażoną na piśmie (albo gdy będzie objęte tytułem wykonawczym).

Co jeśli nie bilansowanie

Dokonanie przez pracodawcę odliczenia z wynagrodzenia pracownika, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z przepisów kodeksu pracy – spowoduje korektę wpłat do PPK na zasadzie bilansowania.

Natomiast w przypadku, gdy skorzystanie z takiej korekty nie jest możliwe, ewentualne rozliczenia pomiędzy pracodawcą i pracownikiem z tytułu wpłat do PPK powinny zostać dokonane zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego. W myśl art. 29 ust. 2 ustawy o PPK, roszczenia z tytułu wpłat do PPK ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym wpłaty stały się wymagalne.

Autor: Anna Puszkarska